Pieczywo włoskie Pane carasau to jeden z typowych produktów Sardynii. Jest podawany we wszystkich sardyńskich restauracjach, trattoriach, a nawet zwykłych barach. Dostaniemy go jako „czekadełko”, albo zamiast tradycyjnego pieczywa. To bardzo cienki, suchy, okrągły chlebek, którego przygotowanie wymaga czasu i precyzji. Ciasto z mąki pszenicy durum, drożdży i soli rośnie powoli, następnie wypieka się je w piecu opalanym drewnem. Po wypieczeniu należy odczekać do schłodzenia, aby płat móc rozdzielić precyzyjnie nożem na dwie warstwy; strona zewnętrzna zachowuje gładkość, a druga jest porowata, co sprzyja dobremu przyleganiu sosów czy oliwy. Na koniec cieniutkie arkusze pane carasau są ponownie wypiekane w piecu, aby uzyskać przyrumienioną powierzchnię i chrupką strukturę. Stąd też druga przyjęta we Włoszech nazwa: carta musica, czyli papier nutowy – chodzi o cieniutką, chrupką strukturę chleba.
Sardyńskie pieczywo pasterzy
Ten sardyński chleb jest jednym z najstarszych rodzajów pieczywa na świecie. Był typowym pożywieniem wędrownych pasterzy, którzy na długie miesiące wychodzili na pastwiska, aby wypasać owce, co przez wieki było tradycyjnym zajęciem Sardyńczyków. Pochodzi z górzystego regionu środkowej Sardynii – Barbagia. Ze względu na brak miąższu pane carasau nadaje się do spożycia przez długi czas, a niemal całkowity brak wody sprawia, że pieczywo jest bardzo pożywne, dostarcza organizmowi dużej dawki energii. Taki lekki chlebek z pewnością nie obciążał bagażu pasterzy podczas ich wypraw na górskie pastwiska, a pozwalał przypomnieć smaki domu i pocieszyć w ten sposób przez długi i samotny czas rozłąki z bliskimi. Ten „papierowy” chleb, podobnie jak inne znane na świecie chleby wędrownych ludów może służyć jako rodzaj talerza, a namoczony można zwinąć i przygotować różnego rodzaju rolady. Pane carasau stał się dość popularny w całych Włoszech, sprzedaje się go w supermarketach najczęściej w postaci okrągłych arkuszy (typowy ma średnicę ok. 50cm) w paczkach po 20 sztuk, albo w nieco wygodniejszej formie – dzielone na pół lub na cztery części, co zapobiega zbytniemu połamaniu naszych arkuszy pieczywa.
Pane carasau w różnej postaci i w różnych daniach
Obok typowego carasau Sardyńczycy wytwarzają także pane guttiau – przepis różni się dodatkiem oliwy z oliwek oraz soli na powierzchni chlebka, a w ostatnich latach powstają kolejne ciekawe połączenia, jak na przykład dodatek węgla roślinnego, czy mąki pełnoziarnistej. Z pane carasau tworzy się też osobne dania, jak np. pane fratau. Arkusze chleba moczy się w niesolonej wodzie, przez co staje się on elastyczny, pokrywa się go następnie sosem pomidorowym, posypuje startym pecorino, czyli owczym serem, a na wierzchu rozbija się surowe jajko. Na bazie chleba carasau można przyrządzić swoisty rodzaj lasagne zastępując nim płaty makaronowe, stosuje się go również do różnego rodzaju mięsnych potrawek, gdzie świetnie absorbuje gęste sosy. Warto podkreślić, że na Sardynii mięso jest dużo bardziej popularne wśród miejscowych, niż ryby czy owoce morza.
Pane carasau oraz guttiau można traktować jako samodzielną przekąskę, dodatek do serów, czy wędlin, szczególnie smakuje kiedy go lekko przyrumienimy w piecu i podamy na ciepło z odrobiną oliwy z oliwek i posypiemy lekko solą morską. Na Sardynii można już także kupić snacki z wypiekanego chlebka carasau lub guttiau w różnych wersjach smakowych.
Szukasz smacznych i zdrowych produktów włoskich? Zajrzyj na https://kuchnia-wloska.com.pl/!
